Serenity (2019)

Konusu

Baker Dill, tropikal Plymouth Adası'na tur gezileri yapan bir balıkçı teknesinin kaptanıdır. Ancak bu sessiz ve huzurlu hayatı, eski eşi Karen'ın çaresizce istediği bir iyilik ile paramparça olur. Onu ve genç oğullarını, yeni ve şiddet yanlısı kocasından kurtarması için yalvaran Karen'ın isteği, Dill'in, yeni eşini balık avı bahanesiyle denize çekmesi ve onu orada köpekbalıklarına atıp ölüme terketmesidir. Karen'ın ortaya çıkışıyla birlikte unutmak istediği bir hayata geri dönen Dill, doğru ile yanlış arasında bocalarken, Karen'ın yarattığı gerçekliğin fire vermeye başladığını fark eder...

"Serenity", Steven Knight'ın imzası altında gizem ve gerilimi harmanlıyor. Tekinsiz havasıyla ilgi çeken filmin başrollerini ise Oscar ödüllü iki oyuncu, Matthew McConaughey ve Anne Hathaway paylaşıyor. Daha önce “Yıldızlararası” filminde beraber oynayan ikiliye “Savaştan Sonra” filminde izlediğimiz Jason Clarke, Oscar adayı Diane Lane, “Kanlı Elmas”ın yıldızlarından Djimon Hounsou, Jeremy Strong, Robert Hobbs, Edeen Bhugeloo, Rafael Sayegh ve Kenneth Fok eşlik ediyor.

Yorum

“Serenity”, yapımcılarından biri olmanın yanı sıra senaryosunu da yazmış olan Steven Knight’ın yönetmen koltuğunda oturduğu “neo-noir” tarzda bir gerilim filmi…

25 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve 25 Ocak 2019 tarihinde vizyona giren filmin, 5.4/10 (38.019 oy) ve 2.5/5 (1.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 4.0/10 (197 yorum) ve 37/100 (38 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, her ne kadar oylamalara katılan sayıları çok fazla olmasa da, kendini kimselere beğendiremeyen bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…

Yine de isterseniz, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle brüt 14,4 milyon dolarlık bir gişe yapabilmiş olan bu “talihsiz” filmi birde biz inceleyerek yorumlayalım ve ardından da puanlamaya çalışalım…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi paylaşalım:

Adı gibi huzur ve sessizliğin hâkim olduğu cennet gibi bir mekânda çekilen “Serenity”, 106 dakikalık süresi tamamlandığında, beğenmememiz gereken kısmının neresi olduğunu bir türlü anlayamadığımız filmlerden biri oldu…

Zira hadi, “IMDB’de yazılanların zaten ciddiye alınacak hiçbir tarafı yok” diyelim...

Ama Rotten Tomatoes ve Metacritic’te de bu film için yazılmış inanılmaz sertlikte olumsuz yorumlar ve bu yorumlarla birlikte gelen inanılmaz düşük puanlar var…

Örneğin, The New York Observer’dan ünlü sinema eleştirmeni Rex Reed, 25 Ocak 2019 tarihli yorumunda filme “100” üzerinden “0” verirken, The Washington Post’dan Michael O'Sullivan, 24 Ocak 2019 tarihli yorumunda Rex Reed’den daha insaflı davranarak “12” vermiş…

Öyle ki, bu “öldürücü” yorumlar üzerine filmin, hatırı sayılır sinema çevrelerinde “en kötü” filmlere verilen Golden Raspberry Ödülüne ya da nam-ı diğer Razzie Ödülüne aday olacağı bile konuşulur olmuş…

Hatırlanacağı gibi bu ödüllerden birini, bizim favori yönetmenlerimizden olan M. Night Shyamalan’ın 320 milyon dolarlık bir gişeye de sahip olan "The Last Airbender" (2010) filmine de vermişlerdi…

Hâlbuki tarz olarak “neo-noir” gerilim kategorisinde bir film olarak değerlendirilmesi gereken “Serenity”, bize göre bu türden acımasız yorum ve puanları kesinlikle hak etmiyor…

Fakat bunun için öncelikle “yeni nesil (neo) noir” kategorisiyle hem tanışık hem de barışık olmak gerekiyor…

Çünkü iyi ile kötünün, doğru ile yanlışın birbirine karıştığı, intikam, paranoya ve yabancılaşma gibi duyguların ön plana geçtiği bu kategoride yönetmenler, oyunu diğer filmlerde olduğundan biraz daha farklı oynuyorlar…

İşte bu filmde Steven Knight, tam da bunu yapmış…

Yani kendisi filmi, “neo-noir” gerilimin kurallarına uygun bir biçimde kurgularken “Grindhouse” (2007) ve “Transcendence” (2014) ten de tanıdığımız görüntü yönetmeni Jess Hall’da kamerasını aynı hassasiyetle kullanmış…

Bunu yaparken de aynı Steven Knight filmde, Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Diane Lane, Jason Clarke, Djimon Hounsou ve Jeremy Strong gibi rollerine “cuk” diye oturan bir oyuncu kadrosuyla çalışmış…

Böyle olunca da insanın (muhtemelen öyle değilse de) neredeyse, Steven Knight’ın filmin hikâyesini bu oyuncuları düşünerek yazdığını söyleyesi bile geliyor…

Aslında konu olarak pek bir alakası yok ama bize, “neo-noir” gerilim kategorisinin en iyi örneklerinden biri olan “Cape Fear” (1962) i anımsatan bu filmi biz, kim ne derse desin bayağı bir beğendik...

O nedenle puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, “sizde bir şans verin ve izleyin” şeklinde oldu…