Hayatta annesinden ve baleden başka tutkusu olmayan Dominika, geçirdiği bir kaza sonucu baleye veda etmek zorunda kalmıştır.

Gelecek planları bir anda tuzla buz olan genç kadın, onun gibi üstün yetenekli gençlere bedenlerini ve zihinlerini bir silah olarak kullanmayı öğreten gizli istihbarat örgütü Sparrow School’a katılır. Zorlu ve sadistik bir eğitimden geçen genç kadın, programın şimdiye kadarki en tehlikeli öğrencisi olur.

Dominika şimdi sahip olduğu güçle geçmişiyle yüzleşmeli ve sevdiği herkesin hayatı tehlikedeyken, Dominika’nın güvenebileceği tek kişi olduğunu söyleyen Amerikalı CIA ajanı Nathaniel Nash’le uzlaşma sağlamalıdır…

Yorum

Prodüksiyon bakımından Red Sparrow’un harika bir estetiği var. Kostümleri, James Newton Howard’ın müziği, Jennifer Lawrence’ın performansı ve sonda yapılan ters köşe oldukça iyiydi. Yönetmenlik koltuğunda oturan Francis Lawrence, günümüzde geçen bir ajanlık hikayesini sanki soğuk savaş yıllarında geçiyormuş gibi göstermeyi başarmış. Fakat bunlar bir yana, Red Sparrow’un tamamını izlemek epey zordu. İlk 90 dakika kendini bir şekilde izlettirse de, son 45 dakikada temponun dibe vurmasıyla birlikte filmden koptum doğrusu.

Bu esnada sinemada gerçekten de uyku moduna geçtiğimi hissettim. Senaryo, oldukça basit bir hikayeyi öyle uzun bir şekilde anlatıp gereksiz yan karakterlere ve hikayelere başvurarak içeriği uzatmış ki, bir yerden sonra dikkatinizi toplamak epey zorlaşıyor. Zaten ana karakterin kafasının içerisine girmek epey zor olduğu için filmde gerçekten anlayabileceğimiz birisini bulmak ise epey zaman alıyor. Red Sparrow, idare eder bir film.

Dev bütçeli stüdyoların geriye çekilmeye çalışmadan bir hikayeyi olduğu gibi aktarması kesinlikle iyi bir şey. Red Sparrow, genel anlamda izlerken iyi vakit geçirdiğim ama bazı yerlerde de hikayeden koptuğumu hissettiğim bir filmdi. Eğer eski usul ajan filmlerine merakınız varsa ve uzun süreyi kafanıza takmazsanız, bir göz atmanızı tavsiye ederim.