Yarım Elma, Geniş Aile gibi sevilen televizyon işlerine imza atan yönetmen ve senarist Ömer Uğur’un 10 yıl aradan sonra yeniden kamera arkasına geçtiği uzun metrajlı filmi, toplum içerisindeki sınıfsal farklılıkları sanatın birleştirici gücü açısından ele alıyor.

Komedi türündeki filmde heykeltraş bir kadın ile onun atölyesinde yeni işe başlayan vasıfsız bir işçinin hikayesi anlatılıyor. Sanatın değiştirici ve dönüştürücü etkisi bu iki insanın ilişkisi çerçevesinde sorgulanıyor. Filmin başrollerinde ise Devin Özgür Çınar, Algı Eke, Necip Memili, Tanju Tuncel yer alıyor.

Yorum

Yönetmeninin ‘derdi olan bir film’ şeklinde tanımladığı Guruldayan Kalpler sanata, sanatçıya ve topluma yönelik -yoğun bir alt metinle- şunları söylüyor; Ey Sanatçı; Kendimi yansıtamıyorum diye sitem etme, bu toplum benim sanatımı anlamaz diyerek ukalalık etme unutma senin eserinin sanat eseri olup olmadığına sadece toplum kararverebilir. Ey Sanat; Toplumu bu kadar küçümseme sen bugün sanatsan bu toplumdan başkası için değil. Ey Toplum; Sanata saygı duy ama onu ben anlamam, ben bilmem diyerek gözünde büyütme. Sanat, sadece pahalı tablolar ve heykeller demek değildir. Eğer senin için bir şey ifade ediyorsa klozet bile sanat eseridir.Kim olursan ol.Unutma! Senin fikirlerin en az entellerin ki kadar değerli ve karar mercii sensin. Tüm bu mesajlardan sonra diyorsunuz ki:’Tamam filmin bir derdi var.Ama derdi neden bu ? Ya da derdi buysa filmdeki tüm komedi unsuru neden toplumun sanat ile kopukluğundan besleniyor ?’ Kendi içinde çelişen filmin samimiyetine inanmak çok güç.Sanki seyirciye oynanmış gibi…

Yine de meraklısına iyi seyirler diliyor, bunlar reklam kokan hareketler diyorum.